Ich beginne mit einem seiner bekanntesten Lieder:
„My luve is like a red red rose“, von Dieter Berdel umgesetzt ins Weanarische und verhunzt von mir:
Golf is wie a Rosn rod
O, Golf is wie a Rosn rod,
di frisch in Juni bliat,
a „schönes Spiel“ is wie a Melodii,
in an siassn, scheenan Liad.
Des is so fesch, a „hole-in-one“,
doss i des liab is gwiss.
So lang mei Golf, hoit i zu dia,
bis s Mea fadrikkat is.
Bis Mea fadrikkat is, mei Golf,
da Fösn in da Sun zarinnt:
solaung i leb hob i di gean, mei Golf,
bis mei Lebenssaund faschwind.
Und jetzt baba, mei „handicap“.
Mit „Bogey“ spül i no deaweil,
an „eagle“ peil i an, mei Golf,
des is daun obergeil.
Ein Zweites: (vielleicht das Klagelied einer Golferin)
Draurich schau i iwa s Mea
Draurich schau i iwa s Mea,
des mi fon mein Caddie drennt
und i bitt in Himmö sea,
schizz eam guad am driwan end.
Aungst und Hoffnung kumman, gengan,
nur d Nadua, di kennt den Zwek.
D’ Geista, di am „Green Fee“ schdengan,
dazön fom Caddie, so weit wek.
Es hobt’s ka Aunung fon di Schmeazn.
S’ Blazn kommt eich ned in Sinn.
A wengal Kumma, a bissal scheazn,
so rinnt eicha Zeit dahin.
Siasse Nocht, dua di eaboaman,
loss mi draman in mein Schrek,
dazöt’s ma, Geista, mia dea Oamen,
von mein Caddie, so weid wek!
Ein Drittes, auch bekanntes Gedicht von Burns heisst:
„For the sake of somebody“. Dieter Berdel hat das übersetzt mit „Scho gaunz alaa wegn jemaund“. Ich habe das folgendermassen umgetauft:
So gaunz alaa wegn an Golfen
Mei Heaz is schwea, i sog s ned gean,
mei Heaz is schwea wegn dem Golfen;
i bin den gaunzn winta woch,
und gaunz alaa, ohne des Golfen.
O Freid! des Golfen!
O Schmerz! des Golfen!
I rennat um di Wöd hearum,
schon gaunz alaa wegn an Golfen.
„St. Andrews“, ollahechste Mocht,
o, schau ma guad auf’s Golfen!
Hoid es fon jedn Wikl fean
daß s bleibt am „Green“, mei Golfen!
O Freid! des Golfen!
O Schmerz! des Golfen!
Wos dat i - und wos dat i ned?
Scho gaunz alaa fia s Golfen!
Noch ein Lied übers Golfen:
Weid, so weid
Wia soi i fro und lustich sei,
wia kaun i hubfn folla Freid,
waun grad dea „Ball“, den i do „drive“,
im Bam drobn is, so weid?
Wos brauch i Frost und Wintaschduam,
oda s schneibt di gaunze Zeid:
Mia schdeign di Drenan in di Augn:
Mei „Spiel“ is wek, so weid.
Mei Foda hod mi aussekaut;
ob i bled bin, frogn si d’ Leid,
weu justament hoid i zu eam,
zum Golf, des is mei Freid.
I hob ma scheene Handschuach gschengt
an Kilt aa, weu s mi gfreid.
des drog i daun, dem Golf zuliab,
bis Lenz is. Des is weid.
Da koide Winta wiad fagee,
fia d’ Bam kummt d Bliatnzeid,
daun schbeat da Golfplatz wida auf
und mia san zruk, fon nah und weid.
„Di Biakn fon Aberfeldy“ sind eine letzte Zumutung an Sie alle und an Burns, denn bei mir lautet das so:
Am Fairway von Wien-Schwechat
Da Summa feabt di Bleamaln bunt,
die Schwechat bletschat unt am Grund;
fazupf ma uns fia a boa Schdund
auf’n Fairway fon Wien-Schwechat.
Liabes Madal, woi ma ned
woi ma ned, woi ma ned,
liabes Madal, woi ma ned
auf’n Fairway fon Wien-Schwechat?
Di Fogaln zwitschan schee in Koa,
drinnnat im Hoslbusch sogoa;
daun, fliagt di gaunze Fogalschoa
zum Fairway fon Wien-Schwechat.
Liabes Madal, woi ma ned
Di Mugln fabrennt di Sonnangluat,
es Wossa schbrizt foi Iwamuat,
den Sommaduft riacht ma safuat
am Fairway fon Wien-Schwechat.
Foi Bleamaln is da Flugplatz drobn
und duach den Heidnleam da obn
siichst di Fliaga fliagn und tobn
iban Fairway von Wien-Schwechat.
Fia s Glik, do gibt s ka Garantii.
Hed i an Wunsch frei, sogat i:
Gee, moch ma do a Laundbatii
am Fairway von Wien-Schwechat.
Liabe Leit, jetzt fein mia,
feian mia, feian mia,
liebe Leit, jetzt fein mia,
den Fairway von Wien-Schwechat